Posts

Memes

Een lichte bron van ergernis op Facebook zijn memes. Memes zijn over het algemeen grappig bedoelde plaatjes. Deze plaatjes worden ook met enige regelmaat gebruikt om (politieke) statements te maken.  Vooral onze “cultuurbewakers” maken er graag gebruik van. En hier bedoel ik mee de groepen mensen die graag willen dat bepaalde dingen niet veranderen in onze cultuur zoals Zwarte Piet, Potenrammen, Vierendelen en dergelijke. Al bedienen de “cultuur veranderaars” zich er ook graag van. En de afdeling gele hesjes, anti vaxxers, en virus waarheid mensen, doen ook graag mee. Nu zit daar nog niet eens de ergernis. want in dit land mag je gelukkig een mening hebben, en dan doet het er niet toe wat ik ervan vind. Al vind ik natuurlijk fijner dat je het met mij eens bent. De ergernis zit in, vooral bij de “cultuurbewakers” in het feit dat het vaak taalkundig niet klopt wat er staat. Verkeerd gebruik van hoofdletter, komma’s, punten en andere leestekens. Dan heb ik het nog niet eens over verkeerd

Heb geduld, het komt goed, echt

Landgenoten of moet ik zeggen lotgenoten? Ik begin me steeds meer te verwonderen hoe een groot aantal lotgenoten zich begint te gedragen tijdens deze tijden. Er wordt gemopperd, gemekkerd, gezanikt en gezeurd.Het lijkt wel of iedereen last heeft van een gigantisch ochtendhumeur.  En ja, het is ook kut. We kunnen een heleboel ook niet die we normaal wel hadden mogen doen. En ja, ik had het ook liever anders gezien. Maar het is nu eenmaal de realiteit.  Dit virus, waarvan we eerst nog dachten dat het niet veel erger was dan een griepje blijkt het toch wel te zijn. Wat blijkt is dat je er makkelijker door besmet. De mensen die besmet zijn worden vaak zieker dan bij een “griepje” en dan blijkt dit “griepje” ongeveer 3 keer dodelijker te zijn dan de griep.  Dit vraagt aanpassingen van ons als mens. En vooral aanpassing van onze vrijheid. Niet meer makkelijk op bezoek kunnen gaan bij je (groot) ouders. Of spontaan andere dingen doen. Ik zou het bijna weer leuk vinden om met mijn ki

Powervrouw....

Ben ik nu de enige die zich stoort aan het begrip Powervouw? Ik vind het zo’n rare term. Ik heb even wat lopen zoeken, en zag op de site van Libelle de volgende uitleg: In mijn ogen is een powervrouw gewoon een vrouw die doet wat ze kan, rekening houdend met haar eigen vermogens en grenzen. Als ik die omschrijving zo lees dan kan ik alleen maar concluderen dat er in mijn omgeving stapels powervrouwen zijn. En dat het mijns inziens raar, om dan maar een enkele vrouw zo te benoemen. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de term “Sterke vrouw” een goede uitleg van deze term heb ik eigenlijk niet gevonden, maar volgens mij betekent het zoiets als een vrouw in haar eentje dingen doet en/of instaat is om zelfstanding dingen op te lossen. Nu ken ik er daar ook weer een heleboel van. Ik vind het toch raar om dan elke vrouw weer zo te gaan noemen. En zijn zelf televisieprogramma’s die zich zo profileren. Voor de sterke vrouw, mag ik daar als man naar kijken? Ben ik dan ook een sterke vrouw of

One Hit Wonder

Afbeelding
Of toch niet? Een one hit wonder is een term die in de muziekwereld wordt gebruikt voor artiest of band die maar een hit hebben gehad. Of de artiest in kwestie voor of na deze hit mening zaal op de kop blijft zetten dat doet er niet toe. Het gaat om de notitie in de hit lijst. Ik neem jullie mee terug naar 2001. Internetten deden we nog via een modem of via @home, van ADSL of glasvezel hadden we nog niet gehoord. MTV zond nog gewoon clips uit, naast MTV had je ook nog TMF en The Box als muziekzender. Op deze zenders was een clip van een zekere Bastian nogal populair. Het nummer “You got my love” had naast een leuk deuntje ook nog eens een leuk clip. Deze clip was naast simpel eigenlijk ook inventief. Je zag namelijk alleen het torso van verschillende dansende dames, steeds gehuld in andere T-shirt, soms met stukken tekst soms met wat anders.  Na dit liedje heb ik eigenlijk niets meer gehoord van Bastian, ik was het liedje eigenlijk een beetje vergeten. Tot ik het liedje

Het Marktplein (deel 2)

Met verbazing heb ik de berichtgeving omtrent het marktplein in Hengelo gevolgd. Na de volgende renovatie was het duidelijk dat het geen goede keuze was geweest om het een groot grijs plein te maken. Dus ik snap dat het vorige college graag geld vrij wilde maken om het aan te pakken. In 2017 waren er in een keer 3 plannen waar uit gekozen kon worden. Alle 3 de plannen voelden voor mij niet goed, want bij alle 3 zou er gebouwd gaan worden op het plein. Iets wat in mijn ogen niet nodig zou moeten zijn. Er staan al genoeg gebouwen in Hengelo, zeker in de binnenstad, en er staat best wat leeg. Toch werd er een keuze gemaakt voor het bouwen op de markt en wel een 1 op 1 replica van het hijschgebouw. Zelfs zo groot dat het de hele markt zou bedekken, en dat er geen sprake meer zou zijn van een plein. En dat zou ook wel jammer zijn. Gelukkig heeft het huidige college gisteren een streep door dit plan moeten zetten vanwege het financiële aspect. Wat mij dan wel weer verbaasd is dat het ver

Een week met “oude” helden

Afbeelding
Dat ik tegenwoordig veel in een concertzaal te vinden ben met een camera mag geen toeval zijn. Ik hou van live muziek, en ik hou van fotograferen, en het combineren van beide gaat me goed af. Het voordeel hiervan is ook dat ik veel bandjes en artiesten zie die ik anders nooit had gezien, vooral omdat het muzikaal gezien niet mijn keuze zou zijn om ze live te gaan zien. Een bijkomend voordeel is dan wel dat ik bandjes zie en mag fotograferen die ik wel heel leuk en gaaf vind. Omdat ik vrijwilliger ben bij poppodium Metropool mag ik me ook inschrijven op de gastenlijst. En dat is ook leuk, want dan kan ik ook eens als bezoeker komen en kan en mag ik vriendjes en vriendinnetjes mee nemen. Afgelopen week was weer zo’n week waarin 2 concerten waren met “oude” helden. En allebei wisten ze een enorme indruk achter te laten. Op 3 mei stonden de Raggende Manne in Metropool Enschede, een band die ik vroeger vaak heb gezien. Vooral bekend om hun explosieve en korte optredens. Ook teksten a

Cruel Intentions

Afbeelding
20 jaar geleden kwam de film Cruel Intentions uit. Het is een moderne bewerking van het boek   Les Liaisons dangereuses van Pierre Choderlos de Laclos. Allemaal prima, het boek zal goed leesvoer zijn, en het is een best goede film met een zekere seksuele spanning. Over beide wilde ik het niet hebben. Ik wil het hebben over de bij behorende soundtrack. In mijn ogen een van de beste soundtracks die ooit is samengesteld voor een film. Hier vinden onder andere Blur, Skunk Anasie, Placebo, Fatboy Slim, The Verve en Counting Crows op terug. De bijdrage van de laatste wilde ik in het zonnetje zetten. Counting Crows, ik ben nooit superfan van hun geweest, in mijn collectie is geen enkele cd van hun terug te vinden. Ik heb ze een keer mogen zien op Pinkpop, al moet ik zeggen dat ik de helft van de show heb gemist doordat ik sliep. Met de vriendengroep waren al vroeg bij het podium waar ze zouden spelen, want het bandje op het andere podium boeide ons niet zo. Dus we zaten en hingen wat op